Hapô

I have never written a poem for the longest time.  However, this image compelled me to write one.

“Sandali lamang,” sabi mo
baluktot na likod
sa maiinit na pader
iyong ilalapat;
ipapahinga
naninigas na binti
at pagal na katawan
at kalam na tiyan
kahit papaano’y maibsan.

Hala,
Humayo ka!
paliparin ang isip.
Lumayo sa ating mundo!
pansumandaling pumunta
kung saan
ang pagkatao
hindi nasusukat
ng yaman
at kalalagayan

Namnamin ang mga minimithi
kahit sa panaginip man lamang.

I hope I did justice to this image with these words and phrases.

-->